issiz bir kösesine gider. Bir kitap yazar ve unutur. Aksamlari bira icerek günesin batisini seyretmeye razi olur. Bir gün kadin öfkesiyle, disiligiyle, sahicigiyle gelir. Erkegin öfkesinin de giderek ateslendigi cehennemin ayrintilarina dogru uzanan bir yolculuga beraberce cikarlar... Farkliliklarina aldirmayanlarla, baslarini egdirmek isteyenlerle... kavga etmeketen cekinmezler. Giderek bir bok cukuruna dönüsen dünyaya teslim olmazlar. Yaralanirlar. Yaralarlar. Romanin bir yerinde Erkek Hayatta birtakim hedeflere saplanmak, kendini zincire vurmaktir. Mutlulugun var olmadigini, cennetin var olmadigini,kazanilacak ya da kaybedilecek hicbir sey olmadigini ve hicbir seyin özünün degistirlemeyecegini anlamak gerkir. Ve bundan sonra insana sadece ümitsizligin kaldigina inanmak bir kere daha yanilmaktir. Cünkü ümitsizlik de bir yanilsamadir, der. Kaderine razi olmayanlarin, öfkesini kontrol etmek istmeyenlerin, yüreginde ates yannlarin romani...