Sabah olacak ve yeni bir gün baslayacak. Yeniden baslayacagiz ayni rutine. Yeniden isteyecegiz ve savasacagiz. Hem disaridakilerle, hem de icimizdekilerle. Bir tarafta kliseler, kurallar, olmak zorunda oldugumuz hayatlar, yapamazsinlar ya da yapmamalisinlar. Diger tarafta dümeni almaya calisan isteklerimiz, egomuz, gercek düsüncelerimiz, bastirilmaya mahkm duygularimiz ve yapmaliyimlar. Biz bu savasi yillardir yasiyoruz ve ilk günden beri kimin galip gelecegini bile bile savasmaya devam ediyoruz. Cünkü hayat, cünkü güdülerimiz, hayatta kalmamizi istiyor. Hayatta kalip icimizdekilerini canli tutmamizi istiyor. Iste o ayni hayat, icimizdekilerle bizi savastiriyor. Icimizdekini susturmak istiyor ve kendi ellerimizle yarattigimiz kurallara uymamizi bekliyor. Bu nasil bir güctür ki, insan kendi eliyle yarattigi seylere maglup gelsin. Anlayamiyorum.