Katil, önündeki savunmasiz kadinin karnina oturdu, elinde bir gül vardi. Gülün güzel parfümü, kanin metalik kokusuna karisip etrafa tuhaf bir esinti gibi yayiliyordu. Gövdeden bir diken kopardi. Beni öldürecek. Bir tane daha kopardi. Beni öldürmeyecek. Her dikeni koparip tek tek kan bulasmis karnina düsürdükce cocukluk tekerlemesinin hastalikli uyarlamasini sürdürdü. Tek diken kaldiginda, siyah pis gözleri parladi. Zalim dudaklari keyifle gülümsedi. Katil aramizda bir yerde...