kardesim geliyor. Karsimdaki koltuga oturuyor, biryandan da önümdeki kagitlarla daktilo makinesine söyle bir göz atiyor. Ne yapiyorsun Roman yaziyorum. Haksiz yere azarlanmis bir cocuk gibi, bir an irkilerek anlamadan bakiyor yüzüme. Niye Tehlikeli Masallar Kimi özledigimi tam anlayamiyordum. Özlem icimi yirtiyordu ama özledigim insanin yüzünü tam secemiyordum; bir Berrini görüyordum, bir Sevdayi; ikisini bir arada özlüyordum. Bunu, bu tür bir ikilik yasamamis birine anlatmak cok zordu ama sanki birbirlerine yapisip bir bütün olmuslardi aklimda, onlari birbirinden ayiramiyordum. Hangisinin su anda yanimda olmasini isterdim diye soruyordum kendime ve buldugum yanita kendim de sasiriyordum; hicbirini istemiyordum, hicbirinin varligi su anda duydugum özlemi dindirmeye yetmeyecekti; aksine aralarindan biri biranda salonda beliriverse, öbürlerine duydugum özlem daha da artacakti. Bir firtinanin icinden gecer gibiydim; o firtinanin icinde, Berrinin sevisirken inler gibi sordugu soru geliyordu aklima. Kimdi o yazdigin kadin Nerede o Yalnizlik ve sessizlik beni boguyordu; baskalarinin yanindayken özledigim yalnizlik, ona kavustugum anda öldürmeye basliyordu beni. Simdi cikip birilerini bulsam, daha onlarla konusmaya basladigim an yeniden yalnizligimi özleyecektim. Bunu geciren tek sey vardi Sevismek.