obozach: w Dachau, w Auschwitz, w Vaihingen oraz w Neckargerach. Brat Manny'ego, Stanley, wyskoczy¿ z wagonu na byd¿o wioz¿cego go do obozu koncentracyjnego, gdzie, razem z matk¿ i m¿odszym bratem, miä zgin¿¿. Desperacko samotny i g¿odny, Stanley czekä na zewn¿trz obozu, maj¿c nadziej¿, ¿e w ¿rodku ujrzy Manny'ego i swojego ojca. Kiedy upewni¿ si¿, ¿e byli w¿ród innych wi¿¿niów, oddä si¿ w r¿ce sträników. Te dni wype¿nione by¿y g¿odem, zimnem, ci¿¿k¿ prac¿ i strachem. Tylko ¿wiadomö¿ tego, ¿e cz¿onkowie rodziny byli w tym samym obozie, trzymäa ich przy ¿yciu. Gdyby ich relacja wysz¿a na jaw, zostaliby zamordowani, wi¿c udawali nieznajomych. Manny Steinberg wspomina, jak karmiono go ludzkim mi¿sem, jak zmuszano go do golenia g¿ów martwych kobiet i wyrywania z¿bów z ciä zamordowanych wi¿¿niów. Chroni¿c cenne zdj¿cie matki w chodaku, cudem przetrwä razem z ojcem i bratem terror niemieckich obozów koncentracyjnych. Kiedy Amerykanie przybyli w kwietniu 1945 roku, Manny by¿ chodz¿cym szkieletem z kilkoma z¿amanymi ¿ebrami i powän¿ chorob¿ p¿uc, ubranym w stary, brudny koc. Ta autobiografia zostäa napisana, aby dotrzymä obietnicy, któr¿ Steinberg sobie z¿öy¿ w pierwszych dniach wolnöci. Publikuj¿c swoje wspomnienia z Holocaustu, chciä upewni¿ si¿, ¿e ¿wiat nigdy nie zapomni, co stäo si¿ w Europie podczas II wojny ¿wiatowej. Narracja tej ksi¿¿ki jest osobista, niczym nieskr¿powana, bezpörednia. Opowie¿¿ dziej¿ca si¿ w Polsce i w Niemczech w czasach II wojny ¿wiatowej przedstawiona jest z punktu widzenia starszego m¿¿czyzny, zmuszaj¿cego si¿ do prze¿ycia na nowo lat cierpie¿. To dowód ludzkiego okrucie¿stwa, ale równie¿ ¿wiadectwo si¿y mi¿öci i nadziei. Wykrzycze¿ prawd¿ stäo si¿ klasykiem w¿ród literatury Holocaustu. T¿ ksi¿¿k¿ poleca si¿ w szczególnöci studentom i m¿odszym pokoleniom. Ta niezwyk¿a, prawdziwa historia spodoba si¿ czytelnikom Born Survivors oraz The Nazi Officer's Wife. - ¿Manny, Twoja historia jest wzruszaj¿ca. To ¿ywy dowód na si¿¿ ludzkiego ducha". - ¿Przeczytäem t¿ ksi¿¿k¿ z ci¿¿kim sercem, ¿zy mi p¿yn¿ po policzkach". - ¿Szczere, do sedna, i - jak si¿ möna spodziewä - okropne. Bez üalania si¿ nad sob¿ i bez wyolbrzymiania". - ¿Niezwyk¿a historia o przetrwaniu". - ¿Spodziewäam si¿ smutnej ksi¿¿ki, a zamiast tego po przeczytaniu jestem pe¿na otuchy. Owszem, ksi¿¿ka ujawnia okropne, okropne rzeczy. Ale tak¿e pokazuje, jak kochaj¿ce, pe¿ne wspó¿czucia i wdzi¿czne serce möe wci¿¿ by¿ delikatne i dobre, mimo niesprawiedliwöci, które przecierpiäo. Podziwiam autora i jego spojrzenie na ¿wiat".