Tarih kitaplari hep erkekleri anlatti. Erkegin savasi, barisi, taht ugrunda döktügü kan, aldigi can... Kadinlar büyük bir hikayenin yan karakteriydi sanki. Tarih böyle bakmayi secmisti. Ve yanildi. Asirlar boyunca cesur, güclü, tuttugunu koparan, isimli, isimsiz sayisiz kadin, erkegin ördügü düsünülen iktidar duvarlarinin gercek mimariydi. Anne Boleyn, Isabella, Hürrem Sultan, Nurbanu Sultan, daha bircogu ve Safiye... Herbiri, dahil oldugu hanedanin kaderinde vazgecilmezdi. Osmanlida kadinlar saltanati adiyla anilan iki yüzyillik dönem boyunca bircok kadin, koca bir imparatorlugun yönetiminde kilit görevler üstlendi. Önce Hürrem. Ardindan Nurbanu. Safiye ve Handan Sultan Güc dünyasinin erkek kahramanlari arasinda kadinsiydilar. Sehvet dolu bakislari oksarken insan ruhunu, tek bir kas hareketiyle kelleler ucardi. Al