olan herkesce bilinen iliskilerini konu alan öyküler gibi kolay adlandirilamayacak yapitlar yer almaktadir. Bir anlamda bunlari da iceren, ama asil, hayat hakkinda ilk ögrenmelerin darbelerini tasiyan öykülerdir bunlar. Daha cok büyüme sürecine isaret düsüren aydinlanma anlarinin, bir seyin derinden kavrandigi ilk ögrenmelerin, ilk karsilasmalarin, hayatin cesitli yönleriyle bir cocuk olarak yüzlesirken alinan ilk hasarlarin, büyüklerle olan cesitli iliski düzlemlerinin öyküleri bunlar. Bizi cocuk olmak ve cocukluk üzerine yeniden düsünmeye cagiriyorlar. Bu yüzden Cocuklar ve Büyükler demedim bu seckinin adina, cocuk merkezli olusuna vurguyu korusun diye, Cocuklar ve Büyükleri adini verdim. Julio Cortazarin Yaz adli öyküsünün bir kahramani söyle der Inanilir gibi degil, bu cocuklar ne kadar ulasilmaz bir dünyada yasiyorlar, düsünsene bir zamanlar biz de ayni dünyada yasamistik. Kendimizle cocuklugumuz arasindaki bu büyülü uzaklik her zaman cok cekici gelmistir bana. O unuttugumuz, kökleri gene de bizde olan dünyayi yeniden kesfetmek, yeniden anlamak ve anlamlandirmak, her seferinde hayatimizin geri kalani icin yeni bir sey ögrenmemizi saglar. Umarim bu öyküler, bir zamanlar yasadigimiz o ayni dünyaya yapilacak olan yolculugu zenginlestiren, cagrisimlar, animsayislar, kavrayislar saglar ve sizleri bir kez daha öykü sanatinin gücüne inandirir. Bir roman, tek basina bir ad, bir yüz ve bir kimlik kazanirken, öyküler ancak kardesleriyle birlikte bir kitap olabilir; Bu yüzden de romana göre, cok daha cabuk öksüz kalabilirler. Edebiyatin gökada haritasina dagilmis cesitli dillerde yazilmis yüzbinlerce öykü vardir. Bu yüzden, yildizlar kadar görünür ve görünmezdirler. Onca yazar, onca kitap, onca sayfa arasinda kaybolmayi, unutulmayi göze alarak, yalnizca kendi gücüyle var olur ve bize isiklarini göndermeyi sürdürürler. Bu tür seckilerin bir amaci da, okurun yolunu bazi kitaplara, bazi yazarlara cikartmak; onlari baska ve yeni yolculuklara cagirmaktir. Bu seckiye, edebiyat tarihinden secmeler havasi vermemek icin, klasik edebiyat örneklerine kadar gitmeden daha modern zaman öyküleri arasinda gezinmeyi yegledim. Sectigim yazarlar, yalnizca öyküleme teknikleri ve anlatim farkliliklariyla degil, ayni zamanda, cocuk olmak ve cocukluk konusundaki farkli yaklasimlariyla da birbirlerinden ayrilmaktadirlar. Bu degisik anlayislar ve ele alis bicimleri esliginde, cocuk olmak ya da cocukluk üzerine bir bütün olarak yeniden düsünülmesini istedim. Tersi de dogrudur Büyük olmanin ne demek oldugunu da yeniden düsünmemiz gerekir. Her secki, mantigi geregi parcali bir yapiya sahiptir; Bu yüzden farkli malzemelerden kivam tutturmanin, bir kitap dokusu elde etmenin güclügünün farkinda biri olarak, öykülerin bir aradaliklarindan bir üst-anlam yaratan, siralama egrisiyle kendince mimari bir bütünlük gözeten bir tema kitabi olusturmaya calistim. Yazdiklarinda cocuklar ve cocukluk önemli yer tutan Saki, Roald Dahl, Salinger, Bruno Schulz gibi yazarlardan tek bir öykü secmede zorlandim. Örnegin, bu kitap icin kafamda kurdugum yapi geregi, kitabi Sakinin Masalci Amcasi ile bitirmeye karar verdigim anda, onun cok sevdigim Tavan Arasi gibi öyküleri, ister istemez disarida kaldilar. Sonucta, hemen her secki gibi, bu da kimi rastlantilar ve yegleyislerin ürünüdür. Mutlaka bilinmeyen, gözden kacmis, atlanmis kimi öyküler bir yerlerde baskalarini beklemektedir. Yalnizca bir heves yaratmak bile az sey degildir. Bilindigi gibi, her secki kisiseldir ve ben de bu öyküleri, kendi cocuklugumun izlerinden giderek sectim.