Tercümesini sundugumuz bu eserin konusu feodal sistemin hakim oldugu 16. yy. Almanyasinda gecmektedir. Bu sistemde ülke kücük devletciklere bölünmüs olup, her birinin basinda bir prens bulunmaktadir ve bu bir vesayet sistemidir. Bu monarklar saraylarinda bolluk icinde bir hayat sürerken, halk senenin her günü bedenleri ile calisarak ancak karnini doyurabilmektedir. Devrin edebi eserlerinde de bu vesayet sistemine yönelik bir elestiri yer almaz. Durum 17. yyda da degismez, cünkü devrin sairleri saraylarinda kendilerine matbaa, kütüphane, ikametgah ve madd gelir saglayan prenslere medyun olup, eserlerinde onlari yüceltirler. Bunlara saray sairi denir. Ve 17. yy. Alman edebiyatinda saray edebiyati agirligini hissettirir. Bu saray sairleri kimin ekmegini yersem, onun türküsünü söylerim