Elbette isterdik, yunuslar gibi meleksi iyiliklerle donanmis, sirf o iyiliklerden olmus olmayi. Ama böyle dikenlerle düsmüssek suya, tek iyilik, belki de hicbir deniz mahlukunun beceremeyecek oldugu iyilik, uzaktan bakmaktir bütün bu resme. Her bir seye hayretle bakip hikayelerini yeniden anlatmaktir onlara. Cünkü suret kaybolur sonunda, söz kalacaktir geriye. Hikaye ancak anlatilinca var olandir ve anlatilan, görülenden söz ederken bile yazani dile getirir. Ece Temelkuranin siir-metinlerinden Ic Kitabi, bu nedenle önce yazarin kendi ic yolculuklarindan, hesaplasmalarindan yola cikiyor.