Soares, gündüzleri bir kumas magazasinda calisan, geceleri yagmurun sesinde, ayak seslerinde yalnizligini duyumsayan bir Lizbonluydu. Huzursuzlugun Kitabi, kurmaca bir karakterin kendi hayatini anlattigi bir roman olarak görülebilir; ancak yazarla kahramani sik sik birbirinin yerine gectiginden, Pessoanin hayatla ilgili kendine ait olan ve olmayan düsünceleri döktügü, evirip cevirdigi bir denemeler, anlatilar toplami olarak da kabul edilebilir. Pessoa bu kitap üzerinde 1913ten itibaren calismaya baslamis, ölümüne dek parca parca yazmaya da devam etmisti. Sandik acildiktan sonra, daginik metinler bir araya getirilmeye baslandi ve 1982de Portekizde yapit ilk kez olarak basildi; daha sonra, yeni bulunan parcalarin eklenmesi ve elyazmalarinda yanlis okunmus yerlerin düzeltilmesiyle yeni basimlar yapildi. Dünyayi seyretmekle yetinmek isteyen, eylemsizligi en yüce erdem ve gercek yasam olarak gören Soares, Pessoa icin belki de dünyanin ve yasamanin ne oldugunu gösteren bir perdedir. Huzursuzlugun Kitabi ayni zamanda, bir edebiyatcinin ulasmak istedigi yapitla kagida dökebildiklerinin arasindaki mesafedir de; hayal edilenin soluk, titrek bir sureti, gölgesi olarak kalmaya, kusurlu olmaya mahkmdur; tipki bütün kitaplar ve bütün ceviriler gibi.