nasil islev görüyordu anlamak istedim. Anlayayim ki sanat ile yalnizlik arasindaki karmasik iliskinin semasini cikarmaya tesebbüs edebileyim. Kitaptan Olivia Laing, New Yorkta, gizlenmenin ve göz önünde olmanin ayni anda mümkün oldugu o koca sehirdeki yalnizlik günlerinde, her biri yalnizligi ve dislanmisligi farkli bicimlerde deneyimlemis ve bunu eserlerine yansitmis sanatcilarin izini sürüyor. Yalnizligin -tam da her türlü iletisim aracina sahip oldugumuz bir cagda temas etmeye olan korkumuzla nasil cogaldigini kesfediyor. Ve New York gibi sehirlerde yasamanin kendine özgü bir yalnizlik hissi dogurdugunu... Laing, aralarinda Andy Warhol, Henry Darger, David Wojnarowicz ve Edward Hopperin bulundugu yalnizlik sanatini iskan edinmis sanatcilarin yasamlari ve yapitlariyla kendi deneyimlerini bir araya getiriyor. Lainge göre yalnizlik bir sehir ve orada yasami düzenleyen hicbir kural yok. Yalniz Sehirin hepimize ögrettigi bir sey varsa o da yalnizligin utanilacak bir sey olmadigi ve hislerimizi yasamak icin bir avuc zamanimiz oldugu.