Kizim kaydiraktan kayarken yine sevinc cigliklari atacak. Ama babasina dönüp o yumusacik eliyle kiyiyi göstererek Bak deniz demeyecek. Diyemeyecek. Bir hüzün inecek güzel, isiltili gözlerine. Eliyle denizi degil babasini arayacak, karanlikta el yordamiyla bu durumdan, bu yalnizliktan, bu kahrolasi ayriliktan bir cikis yolu arar gibi. Dilaya daha güzel, daha özgür, insana ve dogaya daha saygili bir ülke birakacagimizdan kuskuluyum. Yine de karamsarligi atmaya calisiyorum üzerimden. Kizim bugünkünden farkli bir ülkede büyüyecek. Gazetecilerin casusluk, akademisyenlerin hainlik, yazarlarin teröristlik suclamalariyla hapsedilmedigi, demokratik degerlerin umutla yeserip dere boylarinda hisirdayan kavaklar gibi salindigi bir Türkiyede. Nedim Gürsel otobiyografik anlati unsurlariyla kurmacayi ustalikla harmanladigi bu kitabinda kücük kizi Dilayin sevincli, kimi